Obszary działalności CHEMLEX
REACH czyli rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE.
Rozporządzenie REACH obowiązuje wszystkie podmioty produkujące lub importujące substancje chemiczne (w ilości co najmniej 1 tony rocznie) również spoza państw członkowskich Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego (Islandia, Lichtenstein, Norwegia).
Zagadnienia związane z ustawą z dnia 25 lutego 2011 r. o substancjach chemicznych i ich mieszaninach.
CLP czyli rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006
CLP dotyczy producentów, importerów, użytkowników lub dystrybutorów substancji chemicznych lub mieszanin. Niezależnie od wielkości tonażu substancje lub mieszaniny należy zaklasyfikować, oznakować i opakować zgodnie z wymaganiami rozporządzenia CLP zanim zostaną one wprowadzone na rynek Unii Europejskiej i EOG (Islandia, Lichtenstein, Norwegia).
RoHS II czyli dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/65/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie ograniczenia stosowania niektórych niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.
Dyrektywa RoHS II określa zasady ograniczania stosowania niebezpiecznych substancji w sprzęcie elektrycznym i elektronicznym zwanym dalej „SEE”, które mają na celu poprawę ochrony zdrowia ludzi i środowiska, ze szczególnym uwzględnieniem odzysku i unieszkodliwiania zużytego SEE.
Zagadnienia związane z ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności.
Zagadnienia związane z ustawą z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku.
Produkty objęte NOWYM rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1009 z dnia 5 czerwca 2019 r. ustanawiające przepisy dotyczące udostępniania na rynku produktów nawozowych UE, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1069/2009 i (WE) nr 1107/2009 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 2003/2003.
Produkty objęte rozporządzeniem (WE) Nr 2003/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. w sprawie nawozów.
Ustawa z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu.
Regulacje w kontekście innowacyjnych produktów nawożących produkowanych z surowców organicznych lub wtórnych zgodnie z modelem gospodarki o obiegu zamkniętym i strategią na rzecz biogospodarki. Produktami nawożącymi są nawozy mineralne, nawozy organiczne, środki wapnujące, nawozowe organiczno-mineralne, podłoża do upraw, biostymulatory, polepszacze glebowe.
Produkty objęte rozporządzeniem i wprowadzane do obrotu zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylającego dyrektywy 79/117/EWG i 91/414/EWG (z późn. zm),
Ustawa z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin oraz akty wykonawcze do tejże ustawy.
Produkty objęte rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego)
Prekursory materiałów wybuchowych czyli przepisy w zakresie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1148 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie wprowadzania do obrotu i stosowania prekursorów materiałów wybuchowych, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 i uchylające rozporządzenie (UE) nr 98/2013.
Rozporządzenie ustanawia zharmonizowane przepisy dotyczące udostępniania, wprowadzania, posiadania i używania substancji lub mieszanin, które mogą być użyte do nielegalnego wytwarzania materiałów wybuchowych, w celu ograniczenia ich dostępności dla ogółu społeczeństwa, oraz zapewniające odpowiednie zgłaszanie podejrzanych transakcji w ramach całego łańcucha dostaw.
Produkty spełniające wymagania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/48/WE z dn. 18 czerwca 2009 r. w sprawie bezpieczeństwa zabawek.
Ustawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. o systemach oceny zgodności i nadzoru rynku.
Produkty spełniające wymagania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych.
Ustawa z dnia 4 października 2018 r. o produktach kosmetycznych.
Produkty spełniające wymagania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) NR 648/2004 z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie detergentów.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 259/2012 z dnia 14 marca 2012 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 648/2004 w odniesieniu do stosowania fosforanów i innych związków fosforu w detergentach dla konsumentów przeznaczonych do prania i detergentach dla konsumentów przeznaczonych do automatycznych zmywarek do naczyń.
Produkty spełniające wymagania rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 8 sierpnia 2016 r. w sprawie ograniczenia emisji lotnych związków organicznych zawartych w niektórych farbach i lakierach przeznaczonych do malowania budynków i ich elementów wykończeniowych, wyposażeniowych oraz związanych z budynkami i tymi elementami konstrukcji oraz w mieszaninach do odnawiania pojazdów.
Produkty spełniające wymagania dyrektywy Rady z dnia 20 maja 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do dozowników aerozoli.
Zagadnienia związane z ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności oraz rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 5 listopada 2009 r. w sprawie szczegółowych wymagań dla wyrobów aerozolowych.
UE przyjęła definicję nanomateriału w 2011 r. (Zalecenie w sprawie definicji nanomateriału (2011/696 / UE)). Obecnie istnieje kilka aktów prawnych UE i wytyczne techniczne wspierające wdrażanie prawodawstwa, ze szczególnym odniesieniem do nanomateriałów.
Substancje lub mieszaniny substancji, które zmieniają funkcje układu endokrynnego, powodując skutki zdrowotne w organizmie lub w jego potomstwie.
Produkty spełniające wymagania Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/740 z dnia 25 maja 2020 r. w sprawie etykietowania opon pod kątem efektywności paliwowej i innych parametrów, zmieniające rozporządzenie (UE) 2017/1369 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1222/2009
Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów Europejska strategia na rzecz tworzyw sztucznych w gospodarce o obiegu zamkniętym.
Materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością spełniające wymagania rozporządzenia (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 października 2004 r. w sprawie materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz uchylającego dyrektywy 80/590/EWG i 89/109/EWG.
Produkty objęte rozporządzeniem Komisji (WE) nr 10/2011 z dnia 14 stycznia 2011 r. w sprawie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych przeznaczonych do kontaktu z żywnością.
Produkty spełniające wymagania zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 450/2009 z dnia 29 maja 2009 r. w sprawie aktywnych i inteligentnych materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością.
Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia
Konwencja z Minamaty w sprawie rtęci, jest światowym traktatem mającym na celu ochronę zdrowia ludzkiego i środowiska przed niekorzystnym wpływem rtęci.
Najważniejsze punkty Konwencji z Minamaty to zakaz otwierania nowych kopalń rtęci, stopniowe wycofywanie i zmniejszanie zużycia rtęci w wielu produktach i procesach, środki kontroli emisji rtęci do atmosfery. Konwencja dotyka również zagadnień tymczasowego składowania rtęci i jej unieszkodliwiania.
Konwencja Sztokholmska w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych to globalny traktat chroniący zdrowie ludzkie i środowisko przed chemikaliami, które pozostają nienaruszone przez długie okresy, rozprzestrzeniają się geograficznie, gromadzą się w tkance tłuszczowej ludzi i zwierząt oraz mają szkodliwy wpływ na środowisko.
Postanowienia Konwencji wymagają od każdej ze stron m.in. zakazu lub eliminacji produkcji i stosowania, a także przywozu i wywozu celowo produkowanych POPs (Persistent Organic Pollutants). Konwencja promuje stosowanie najlepszych dostępnych technik i najlepszych praktyk środowiskowych w celu zapobiegania uwalnianiu POPs.
Konwencja Rotterdamska w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami sporządzona w Rotterdamie dnia 10 września 1998 r.
Konwencja dotyczy pestycydów i chemikaliów przemysłowych, które zostały zakazane lub surowo ograniczone ze względów zdrowotnych lub środowiskowych, i które zostały zgłoszone przez Strony do włączenia do procedury PIC (Prior Informed Consent).
Celem Konwencji jest m.in. promowanie wspólnej odpowiedzialności i wspólnych wysiłków w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi w celu ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska przed potencjalną szkodą.
Konwencja Bazylejska o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych, sporządzona w Bazylei dnia 22 marca 1989 r. dotyczy gospodarowania odpadami niebezpiecznymi.
Konwencja obejmuje szeroki zakres odpadów określonych jako „odpady niebezpieczne” w oparciu o ich pochodzenie lub skład oraz ich cechy charakterystyczne, a także dwa rodzaje odpadów określonych jako „inne odpady” – odpady z gospodarstw domowych i popiół ze spalarni.
Celem Konwencji jest m.in.:
- redukcja wytwarzania odpadów niebezpiecznych i promowanie bezpiecznego dla środowiska gospodarowania odpadami niebezpiecznymi, niezależnie od miejsca ich usuwania,
- ograniczenie transgranicznego przemieszczania odpadów niebezpiecznych, z wyjątkiem przypadków, w których uważa się je za zgodne z zasadami racjonalnego ekologicznie gospodarowania.
